Prašina je video kolažnog tipa nastao kombinovanjem lične filmske arhive, porodičnih filmova snimljenih između 1976. i 1982. godine i pronađenog arhivskog materijala koji se sastoji uglavnom od sirovih i nemontiranih snimaka i amaterskih snimaka Sombora i Novog Sada.

Kada sam bio mali, otac mi je pričao da prašina nastaje tako što meteori sagorevaju kada uđu u atmosferu, raspadnu se i pretvore u prah. Duže vreme sam bio ubeđen da sva prašina oko mene dolazi iz svemira. Voleo sam da udaram rukom po nameštaju i gledam kako se čestice kreću u snopu svetlosti.

Sada znam da prašina nastaje od delića kože, tkanine, papira, čađi i prljavštine. Prašina je svet koji se raspada.

Koristeći fragmente filmskih snimaka iz lične arhive i stavljajući ih u drugi kontekst, video predstavlja prolazni onirički prostor koji je otopljen zubom vremena. U pitanju je stvarno raspadanje, budući da je korišćeni materijal u lošem stanju – emulzija se raspala ili je film potpuno promenio izgled usled hemijskih procesa i neadekvatnog skladištenja.

Tokom 1980-ih i 1990-ih, nova elektronska i digitalna umetnička forma pojavila se na različitim mestima širom regiona. Tadašnji poremećaji i dislokacije doveli su do toga da su saznanja o prirodi i istoriji novomedijske umetnosti iz regiona bila zanemarena i gotovo izgubljena. Način da se obnove i sačuvaju ova dela, je kreirajući hibridnu audio-vizuelnu instalaciju. 

Projekat je zamišljen kao nekoliko video instalacija, sa intervjuima i arhivskim snimcima iz lične arhive Gordane Novaković i Miše Savića. Njih dvoje predstavljaju jedne od pionira jugoslovenske kompjuterske umetnosti. 

Video instalacije će se pratiti i putem onlajn digitalnih komunikacionih platformi, čineći ovo delo hibridnim i dostupnim ne samo lokalnoj publici, već i ljudima koji nisu u mogućnosti da vide radove uživo.